Na jarenlang door mijn zwager uit New Zealand Ad Bekkers te zijn herinnerd dat ik toch maar eens een keer een “ echte MTB” tocht moest komen biken als plattelands MTBr heb ik vorig jaar besloten om in April 2015 aan de Epic Challenge te gaan deelnemen.
Dus eerst maar eens goed oriënteren waar ik ja tegen had gezegd.Snuffelen op de website was al stimulerend:
venture
NZ’s mountain biking “Test Piece” for endurance athletes and people with a sense of adventure
Lake Hawea, Wanaka, on the foot hills of the Southern Alps, New Zealand.
Here are 7 good reasons why we put this event on….You only need one to do it!
Because not all mountain bikers are created equal.
Because it’s the longest and most scenic race in the country.
Because you can only race it once a year.
Because you don’t know how good you are until you have kicked its butt!
Because the medal you get at the end, you have to earn…Big Time.
Because it’s old school, No cotton wool, No shortcuts, No excuses.
Because its about raising the bar for endurance racing in NZ
Op de site was een hoogteprofiel geplaatst waar uiteindelijk ik koos voor de 95km en 2000 hoogte meters in typisch “unspoiled nature” te gaan doen.
Volgende stap was voor mij hoe te gaan trainen omdat ik de afgelopen jaren minder had gebiked door veelal international projecten te hebben gedaan en met enige regelmaat van huis was.
De trainingen diende ik in te passen in mijn huidige Amerikaanse project. Uiteindelijk heb ik een training schema dat het event heeft ontwikkeld gebaseerd op “ hart zones” ingepast in mijn dagelijks patroon.
Het schema zag er als volgt uit:
Training material adjusted Training scheme
Een onderdeel van het schema was ook het zoeken naar de juiste hoeveelheid aan drank en voeding tijdens en na het fietsen. Het schema bestond uit het opbouwen van kracht, conditie, duurtraining en souplesse.
Het wekelijks doen van de trimbaan in Mariahout was een goede aanvulling om dit te bereiken. Uiteindelijk ben ik op 07 april vetrokken naar New Zealand om daar op 18 april de tocht te fietsen rond lake Hawea.
In de eerste week in New Zealand was het acclimatiseren en een paar lichte MTB trainingen. Nou licht is een ruim begrip omdat er vrijwel geen rechte wegen zijn in NEw Zealand.
Het is constant klimmen en dalend terrein dus uiteindelijk toch een paar pittige trainingen gedaan maar enfin het betekende I was ready to go.
De eerste indruk van het gebied 2 dagen voor het event was meteen al imponerend, wat een schitterend lake!
Op vrijdag inschrijven en zaterdagmorgen 07:00 start schot op een moment dat het nog echt dag moest gaan worden onder muziek van Emenim “Loose yourself” wat ook gebeurde.
Een tocht die vanwege de zware regenval op vrijdag had gezorgd dat unsealed en rotsachtige road veelal veranderde in natte, plakkende en glibberig terrein.
Naast de vele rivierbeddingen (meer als 50!) sommige gevuld tot aan mijn middel met water die overgestoken moesten worden heeft dit een zeer bijzondere tocht opgeleverd waar ik in totaal 7h:36min over heb gedaan en inderdaad de 7 “rules” van de site waren niet gelogen.
Ook het genieten tijdens de soms loodzware inspanning heb ik gedaan om zoveel mogelijk momenten te beseffen dat ik daar was en dit niet vlug ga vergeten.
