Als Hemelvaart in de agenda oplicht, voelen een zestal “BOSDUVELS” hun hart wat sneller kloppen. De jaarlijkse buitenlandse trainingsstage staat dan op het punt van beginnen. En………………. Dinsdag 12 mei is het dan zover. De blinkende racekarretjes, de volgepropte valiezen zie je richting Rooiseweg 4/4a vertrekken. Met twee auto’s, 5 gevulde plekken op de fietsendrager, een fiets gedemonteerd in de achterbak en alles wat die dagen nodig is vertrekken we rond half tien naar het Sauerland. Ad Leenders heeft een huisje voor 6 gereserveerd in Untervalme, zo’n 25 km van Winterberg, hoofdstad en de meest hooggelegen plek in deze deelstaat van Duitsland. We moeten 250 km. toeren, om onze bedden te kunnen verdelen en op te maken. We komen voor een paar dagen terecht in een gehuchtje van een tiental huizen, waaronder het onze Het is wel even wennen aan de serene stilte, als je de drukte van de metropool Mariahout gewend bent. Maar…het is geen vakantie, als de omgeving niet anders is als de dagelijkse kost. Uitgepakt, bandjes gepompt, omgekleed in het deftige zwart/oranje“Bosduvels”pak, helm vast, zonnebril op, het rechterbeen over het zadel gegooid, toeclips vast en starten maar. Even warm rijden, even de omgeving proeven, even elkaar uitproberen. 50 kilometer was de bedoeling, maar na de helft daarvan, na enkele simpele beklimmingen en afdalingen kregen we een fikse bui op ons dak. Zeiknat maar naar “huis”teruggekeerd. Een warme douche en een Warsteiner, een Krombacher, een Snaps, een Jägermeister doet wonderen, want de route voor de volgende dag wordt weer deskundig in elkaar gezet. Op papier weliswaar, want onze wegkapitein kon zijn GPS-Apparaat niet de gewenste capriolen laten maken. Woensdag is het de eerste volle dag. Na een stevig, rijkelijk ontbijt gaan we weer de wijde wereld in. We maken die dag ruim 80 km vol, met dien verstande, dat er in dit gebied geen enkele meter vlak is. Het blijft stijgen en (natuurlijk) dalen en de stukken “vals plat” zorgen ervoor, dat we rond 5 uur moe, maar zeker voldaan neerstrijken op het terrasje bij ons huisje. Ook is het weer geen koffie, wat we drinken. Een halve liter Warsteiner of een Grosze Weisse gaat er altijd in. De koks gaan aan het werk, de dekploeg kan aan de gang en de afwassers doen hun best. We verheugen ons al op de Champions League -wedstrijd Juventus tegen Real Madrid. Helaas………………..1000zenders op de TV, maar geen enkele, die de wedstrijd uitzend. Dan maar op tijd te bed om voor de volgende dag de benen weer volop te kunnen vermoeien met vele stevige beklimmingen. Geen lange, maar wel zo steil, dat diverse keren het kleinste tandwiel aangesproken moet worden. De gemiddeldes zijn niet hoog, maar de verwonderingen voor de schitterende omgeving des te groter. Winterberg is onze tussenstop, Willingen stond ook genoteerd, maar dat was een stad te ver. We wilden uiteindelijk voor de donker thuis zijn. Al bij al een schitterende fietsdag.
Dag 4 vier bracht ons bij de “Hennesee”, een stuwmeer bij de stad Meschede. Een schitterende omgeving, met een fijn fietspad rond het meer. Een plaatje!!!Een aanrader!!!!! “Waarom heet dit meer nou eigenlijk “Hennesee”? was de vraag van een van de Leendersen. Ad had het vrij nel gevonden: “Als je het meer van boven ziet lijkt het op een kip!” Een plausibele verklaring wellicht.” “De iets verder gelegen “Biggesee” lijkt dan zeker op een varken”, oppert nummer twee. “Dan wil ik het “Pikmeer”bij Gou in Friesland wel eens zien, zegt de volgende bijdehante.” Behalve de bui op de eerste dag, bij de eerste kilometers hebben we prima fietsweer gehad. Het zonnetje lekker op de gehelmde bol, met weliswaar een fris windje, zodat ook de arm- en beenwarmers en de windstoppers goed van pas kwamen. De stemming was weer opperbest, dat moge uit het verhaal duidelijk zijn geworden. En dat gaan we zo houden, want ook het volgende jaar gaan we (Ad en Ad, Friedus, Jan, Sjaak en Jo) waar dan ook in Europa er weer tegen aan. We hebben er nu al weer zin in. We moeten de naam de “Bosduvels” overal op de wereld uitdragen , tonen en iedereen laten zien, dat verbroedering op de fiets de wereld mooier in kan kleuren. Tenminste: zo heb ik dat ervaren. Van mijn kant: “Jongens, maten, vrienden bedankt voor de super gezellige en sportieve dagen en laten we lekker nagenieten bij de gedachten en bij het zien van de foto’s en filmpjes.
Een sportieve en bourgondische fietsclub
© 2023 All Rights Reserved