Vertrek, 6 september 2014  ’s morgens om 03u00 A.M. richting Italië.

Naar Hotel Sonne in Toblach (Pustertal) – Italië, waar we na een rit van 12uur zonder Airconditioning, ontvangen werden door de chauffeur  ‘Cor’ van Vasa-Sport. We kregen de sleutels van de kamer en konden alles in gereedheid brengen ten behoeve van onze ‘inrijd / proef –rondje’. Deze ronde stond gepland om 16u30, maar vond pas plaats om 17u15 in verband met dat niet alle deelnemers gearriveerd waren. Deze vertraging ontstond door de enorme file op de Brennerpas. Het ‘rondje’ was maar één rondje van ¾ uur, hierin kon je testen cq. controleren of alles werkte ; remmen, schakelen, vering, grip, etc. Na terugkomst bij het hotel, was het douchen, omkleden en gereed maken om gezamenlijk te dineren. Na het diner vond de eerste briefing en voorstel ronde plaats. In de briefing werd een en ander medegedeeld over wat ons de volgende dag (ZONDAG) te wachten stond ; routes (niveau : blauw, rood en zwart) en weersverwachtingen. Deze briefing hebben we later die avond nog aangelengd met een paar Weizen biertjes… En toen ca. 22u30 ‘vlug’naar bed, want de volgende ochtend gaat om 07u00 de wekker af…

Zondag = DAG 1, 7 september 2014 : Toblach => St. Vigil

…al vroeg, ging de wekker en stonden we op om alles klaar te maken voor onze toer. Na het ontbijt moesten we onze tassen / koffers in de aanhanger ‘van ome Cor’ plaatsen, zodat deze naar ons volgend hotel vervoerd kon worden. Om ca. 09u00 was het buiten verzamelen, in totaal vertrokken we met 8 bikers de bergen in… Boven op de berg zou de indeling van groepen / niveaus ; blauwe en rode groep ingedeeld worden, al snel bleek dat wij (Bart en Maurice) met de ‘snelste’ boven kwamen, zodat we in aan het rode team team werden toegevoegd ; samen met Bas en Misja uit Haarlem. Het ‘rode’ team was deze dag onder lijding (leiding) van gids Hans ( ‘der Hanzel’ ), hij was aangewezen om ons door de bergen te loodsen. Het klimwerk viel mee, maar de afdalingen waren STIJL en SMAL , vol met scherpe stenen, boomwortels, of super glad / modderig, dat het leek of er een houthakker of bosnimf… toevallig een keer was door gelopen !!

Er waren voor ons (Bosduvels) sommige stukke dan ook niet te doen, maar later werd het pad beter en breder. Beneden in het dorp namen we een stop met cappuccino en apfelstrüdel (LEKKER !!!). Daarna weer een klim en uiteindelijk, na drie lekke banden van Bas, kwamen we aan bij de lift. De lift bracht ons op 2518 meter hoog.

Maandag = DAG 2, 8 september 2014 : St. Vigil => Corvara

Na het ontbijt (08u00), alles inpakken en gereed maken, gingen we (09u00) weer op pad. We kregen en langzaam op lopende klim via single tracks, met links en rechts opkomende rotswanden. Halverwege bereikten we al het einde van de boomgrens en ‘tutteren’ we via een ‘schrotter’ weg haarspeld gewijs omhoog. Het uitzicht was / is erg mooi, mede dankzij het mooi,e zonnige weer. Boven aangekomen was er een berghut, waar ze lekkere gerechten serveerden, waaronder ‘Spätzel’ ; aardappels met ei en spek. De brandstoftank zat weer vol … dus konden we ons pad vervolgen naar boven waar een heftige / zeer moeilijke afdaling te wachten stond.

Met diverse trappen / dropps en zeer veel uitstekende grote keien. We zijn hierdoor diverse keren afgestapt om te voet verder te gaan en als het ff kon dan fietsen. Onder in het dal aangekomen konden we in de lift stappen, die ons naar 2045 meter hoogte ( Santa Croce ) bracht, vanuit hier maakten we een mooie afdaling, niet al te lastig maar toch een spannende trail. Met een andere lift zijn we halverwege de berg gebracht, daarna op eigen(fiets)kracht een behoorlijke klim met ‘prachtig zicht OP en OVER de bergtoppen van de Dolomieten, bereikten we de ‘Prolongia (hut)’ op 2157 meter hoogte…

In deze enorme luxueuze hut ??!! …deelden wij de (slaap)kamer met twee andere personen (Dennis, Herman, Bart en Maurice). De andere deelnemers deelden met z’n tienen ( Bas, Dirk Jan, Gert Jan, Martin, Misja, Wouter en de 4 zwart rijders / de Belgen) een andere kamer. Het ‘Weizenbier’ smaakte z’n best, echter voor Bart aan- of afgevuld met een dubbele Jägermeister…. => Ten behoeve van de kriebel in z’n keel ??

Dinsdag = DAG 3, 9 september 2014 : Corvara => St. Ulrich => D-Day !!

Na een zware, korte nacht; met veel houtzaag geronk en enkele ritten van de mest- / gierton, was het opstaan zwaar. Maar … na een stevig ontbijt waren we vlug boven Jan … kregen we de spirit terug. Na het vertrek (09u00)met onze reisleider (lees ook wel reislijder) Tjeerd Govaert (lees ook wel Geertje Tjovaert) en 5 minuten afdalen, volgde Bart zijn spoor als tweede … ; in een bocht waarin een soort nat en glad houten afwater –gootje lag , ging Bart op z’n snufferd. Het voorwiel van Bart z’n fiets gleed weg, waardoor Bart met een Flik-flak (salto) over de kop contact zoekt met
moeder aarde. Niet geheel volgens het boekje landt Bart ook niet zachtaardig … een doffe klap … (er werd niet gehuild, ook geen Au werd er geroepen) maar een en ander was wel af te lezen aan
Bart z’n gezicht : Linker Pols, linker duim en ribben waren gekneusd, hier en daar wat ‘behang’ eraf zoals elleboog en bovenbeen, plus de linker bilpartij had een smak opgelopen !!! …en da’s nie prettig ofwel ZWAAR KLOTE !!! (maar ’t kan nog altijd erger …).

Na wat recht kloppen, ‘een kusje erop’ en fiets check, konden we de weg vervolgen ??!!… Ff later stonden we dan toch bovenaan op de berg, 2273 meter, waar we langs een stijle afgrond, over een smal graspad (Keizerstraie) afdaalde. Links van ons een prachtig blauw bergmeer en in de toppen van de bergen was de sneeuw op de gletsjer goed te zien (schitterende trail). Bij een berghut konden we op adem komen en genieten van het immense uitzicht. (zie foto). In de afdaling van het bikepark, dat erop volgde ging het goed mis met één van de deelnemers… De benjamin van de deelnemers; Martin (30 jaar), was de ongelukkige … in de trail nam Martin waarschijnlijk een kombocht te hard, met de direct daaropvolgende (spring)bult verloor hij de controle over fiets en evenwicht. Hij sprong over de eerste bult, maar had geen tijd meer om op de tweede aansluitende springbult te anticiperen / controleren … waardoor Martin vooraan op de springbult neerkwam, en voorover gelanceerd werd ; 3x over de kop, en met een harde klap op z’n voorhoofd (slaap) op de harde ondergrond terecht kwam.

Nog geen 15 minuten later kwam er een Notartz –helikopter vanuit het dal om het bikepark eerste hulp te verlenen, en wed Martin meegenomen naar het Bolzano hospital !!! Wij (Bosduvels) hebben een hand uitgestoken bij het verlenen van de eerste hulp ; o.a. stabiliseren m.b.v. ‘opblaasbare slaapzak’ , op brancard tillen en daarna met brancard in de helikopter geschoven. Herman (mede deelnemer) pastte, tot de komst van de medici uit de helikopter, eerste hulp toe en heeft hierin zeer essentieel zijn bijdrage aan geleverd. Nogmaals grote waardering voor Herman !!!

Dit ongeval heeft een grote impact op de gehele groep, inclusief gidsen en reisleider gemaakt. Met zeer alerte en geschrokken gedachtes vervolgden we de route ; The story has to continue…. !!! Na ‘de afdaling’ kregen we een klim over de verharde weg, en leek oneindig maar Misja was onstuitbaar en als eerste boven, een echte berggeit (‘bolletjestrui’). Vervolgens afdalen naar St. Ulrich. Aangekomen bij het hotel Garni August, was de dochter van de gastvrouw haar auto aan het wassen. Maurice, zou Maurice niet zijn om ongeschonden van dit moment geen gebruik te maken ; Maurice vroeg aan de dochter om z’n fiets ook een schoonheidsbehandeling te geven… echter zijn we niet verder dan een foto gekomen, waarin de spons / washand het frame aanraakt !!

(What happens in St. Ulrich, stays in St. Ulrich). => Elke dag een Chicky zou niet misstaan.

Woensdag = DAG 4, 10 september 2014 : St. Ulrich => St. Ulrich (=> RUSTDAG ??)

Om 07u00 liep de wekker WEER af, Bart kwam behoorlijk STIJF uit z’n bed gerold. (Na de val van de dag ervoor). Net als Mc. Guiver, met wat (duck)tape en dosis pijnstillers kon hij overleven, en de drugs in z’n lijf deden wonderen ??!! Ook door de wijze woorden van Felix in z’n gedachte ‘Kapot of kampioen’ en een pep talk van Maurice, was de ‘Rode duivel’ nog niet van de kaart, en werd het avontuur (Rode tocht) met Bas en Misja vervolgd !! Herman en Dennis hadden een ‘ander’ hotel geboekt, om daar met vrouw en honden, een rustdag te nemen ?? Echt vriendelijk of mals was de aanvangs-klim vanuit St. Ulrich zeker niet, een super stijle klim (meer dan vals plat ; vals in ieder geval wel) 1000 hoogte meters met een stijgingspercentage tussen 15 % en 20 %. Boven aangekomen, Utia de Rascicsa, op 2281 meter waren de zweetshirts behoorlijk doorweekt. Maurice kwam als eerste boven ; Toppie. Hier, Raschütz Hütte, deden we ‘koffie met apfelströdel’ en wachtte we op aansluiting van de ‘blauwe groep’ zodat we gezamenlijk de weg konden vervolgen. Over de bergkammen, met veel wandelaars en schitterende ver- /uitzichten, paarden en koeien, reden we verder. Na een spectaculaire afdaling over een vette trail arriveerden we bij de lift Furnes – Seceda, die ons weer transporteerde naar een hoogte van 2518 meter. Boven kwamen we in een wolk, waaruit het licht regende, en het mistig was.  Na het aantrekken van de regenjas, uit voorzorg, en 100 meter te hebben afgedaald, kon het jasje terug waar het vandaan kwam en was de zon doorgekomen. Een stuk verder was het tijd om de inwendige mens aan te sterken met zelfgestookte ranja ( Schwarzer Johannisbeer) en een uit eigen oven gerookte apfelströdel. Ook werd het tweede chicky voor Maurice (z’n fiets) gevangen door gids Tom. Na deze verlate brunch en de tocht te hebben hervat, kwamen we onderweg ‘loslopende’ ezels tegen, die ‘natuurlijk’ niet voor een paar fietsers van het pad afwilden gaan (lekker koppig, net als die passerende fietsers). Terug aangekomen in St. Ulrich was het lekker af ; met een Weitzen bier en ‘Schinckenplatte’ : Proost !!   => weer een prachtige dag.  

Donderdag = DAG 5, 11 september 2014 : St. Ulrich => Bolzano (Leifers)

Na een lekker ontbijt met een gekookt eitje en diverse lekkere broodjes stonden we gereed voor de een na laatste trip. We waren nog maar net St. Ulrich uit, halverwege een klim bleek dat de weg was opengebroken en we af moesten wijken van de route en via een NOG STEILER pad omhoog konden (moesten) fietsen totdat het pad voor fiets onbegaanbaar; te steil en te lastig (= klauterpad) was en de klim te voet verder afgelegd werd. Eenmaal boven, bij het kruisbeeld, werd het uitpuffen van het sjouwen.  Stop, en  weer door !!  Al met al, hadden we toch heel wat hoogte meters gemaakt. Boven, bij de hoogvlaktes van Mont Sëuc en via de Seiser Alm, was het volop genieten van het uitzicht. In een berghut konden we de zelfgemaakte etenswaren en sapjes proeven ;  Puur natuur. Na het uitbuiken, op de fiets afdalen via diverse single trails en bos paadjes waaronder paadjes met uitstekende boomwortels overwonnen werden. (Voor Bart was dit geen aangename lichaamsbeweging; aan alle kneuzingen werd herinnerd). In Bolzano werd ook gebruik gemaakt van een lift, dit om een ‘extra’ afdaling te nemen naar het hotel. Via erg smalle, moeilijke rotsachtige paden.  Eenmaal bij het hotel Leifers / Laives in Leifers, hoorde we dat de ouders van Martin – Martin was de ongelukkige die vielen en met helikopter naar het ziekenhuis van Bolzano vervoerd werd – aanwezig zouden zijn bij het avondprogramma ; het diner (Lasagne met kaas) en de briefing. Martin’s ouders wilden van de deelnemers horen ‘Hoe het ongeluk gebeurd was ?’ , ook konden zij ervaren ‘Wat met zo’n briefing besproken wordt ?’ . Martin’s vader bedankte ons voor alle hulp die we verleend was en dat raakte ons allemaal…

Vrijdag = DAG 6, 12 september 2014 : Leifers => Lago di Caldaro (Laatste fietsdag)

Na een zeer zware / slechte nacht, waar te weinig ventilatie aanwezig was ; veel bosbouw met zaagwerkzaamheden van Bart en veel akkerbouw met Veenhuis-injecteer werkzaamheden van Maurice, wiel het opstaan enorm tegen. Maar de toer must go oan… , DUS : de beentjes en de billetjes in het vet en volop aan de bak voor de laatste fietsdag ??!! Via een lang fietspad langs de rivier en vervolgens via diverse appel- en druiven- gaardes konden we daarna gaan klimmen op allerlei mooie paadjes. Voor de laatste dag was het weer lekker zonnig met een fijne (warme) temperatuur , prima om te fietsen. Bas, Misja, Maurice en Bart hadden volop zin om van de laatste dag tot een prachtige dag te maken. Met een ‘bergtrein’ (Meudelbahn) werden we naar 1364 meter gebracht, van daaruit klommen we naar de top van de berg, waar we een prachtig uitzicht kregen over de stad Bolzano en het bergmeer ‘Lago di Caldaro’, wat de eindbestemming zou worden. Het afdalen via leuke afwisselende bergpaadjes en paadjes door de fruitgaardes kwamen we aan bij het bergmeer …, daar stond Cor onze chauffeur al te wachten. Geen half uur later, had Bart al een duik genomen in het verkoelende water, en lagen we / alle deelnemers aan het meer . Op het terras nog een keer proosten op het behalen van de bestemming, als beloning voor iedereen. De fietsen werden opgehangen in een speciale aanhanger en konden wij in de bus plaatsnemen en reden we terug naar het begin hotel in Tolach. Halverwege maakten we een stop bij een Pizzahut… plus minus 21u30 arriveerden we bij hotel Sonne, waar we de laatste nacht door brachten. Na alles te hebben uitgeladen, was het tijd om er ‘nog inne’ (Weitzen bier) of meer op te drinken.  Dezelfde avond zette de Enduro –mannen ( Gert Jan en Wouter) en het Vasa –team :                               Reisleider :         Tjeerd Govaert                               Gids :                  Tom Lambrechts (B)                               Gids :                  Hans Oude Ophuis                               Chauffeur :         Cor Hennipmanhun terugreis naar Nederland in en namen we afscheid van hen. Bij deze willen wij (Bart en Maurice) iedereen bedanken voor het laten slagen van deze onvergetelijke :                                Panorama Trans Alp…… (September 2014) Zaterdag = DAG 7, 13 september 2014 : Toblach => HUIS Vertrek 09u00 => ca. 21u15 thuis.